Samochody Corolla czwartej generacji były dostępne od wiosny 1979 roku. Nowe nadwozia miały bardziej spokojną stylizację, bardziej niż poprzednie modele zbliżoną do europejskich gustów estetycznych. Rozstaw osi oraz długość całkowitą zwiększono po raz kolejny. Długość bazowego nadwozia czterodrzwiowego przekraczała już 4 m. Nadwozia typu kombi debiutowały jesienią tegoż roku. Dostępne były jeszcze trzy dalsze nadwozia; coupe (dwubryłowe i trzybryłowe) oraz trzydrzwiowy hatch-back o nazwie Liftback.

W podstawowej wersji Corolli nadal stosowano silnik o pojemności skokowej 1,2 dm3, ale równocześnie wprowadzono silnik o pojemności 1,3 dm3 (zamiast starszego 1,4 dm3). Większy silnik o pojemności 1,6 dm3 produkowano w wieku wersjach o różnych osiągach. Na rynku japońskim i amerykańskim oferowano nowy silnik o pojemności 1,5 dm3 oraz dwie wersje silnika o pojemności 1,8 dm3. Zmieniono zawieszenie kół tylnych i wyeliminowano resory piórowe.

W okresie produkcji tych pojazdów wprowadzano wiele zmian stylistycznych. Cztery okrągłe reflektory zostały w 1981 roku zastąpione dwoma prostokątnymi. Stosowano także zróżnicowane oznaczenia na poszczególnych rynkach.

W marcu 1983 roku, z zakładów Takaoka wyjechał 10 - milionowy egzemplarz Corolli.

Zakończenie produkcji samochodów czwartej generacji (z nadwoziami trzybryłowymi oraz Liftback) nastąpiło wiosną 1983 roku. Nadal produkowano wersje z nadwoziami coupe i kombi (do 1987 roku). Łącznie wykonano około 2,9 miliona tych pojazdów.